… Mimouna, Guro, Innfall og Iden!
Sidan garnlageret mitt har okkupert så mykje av klesskapet mitt at eg ikkje får plass til verken sokkar eller vinterens ullklede, trakk eg like godt fire vinnarar, så krympar lageret forhåpentlegvis så mykje at eg kan få skvist inn litt av det som eigentleg skal vera i skapet.
Send meg adressene dykkar, så skal eg gå i garnlageret og finna passande premiar.
Teljaren min har passert over 1000 besøkande, og det må sjølvsagt feirast med ein liten konkurranse!
Skriv ein kommentar under dette innlegget innan neste søndag, altså den 25. oktober klokka 18.00, så trekkjer eg ein (eller kanskje to?) vinnar(ar) som får ein pakke i posten.
Fyr laus med kommentarar!
Endeleg er eg ferdig med mi første djevelhue. Merkeleg namn på ei søt hue, men det har vel sine grunnar. Sjølve strikkinga gjekk fort unna, men det tok nesten ein månad før hua fekk knyteband og såleis kunne kallast for FO. Mine band vart ujamne og stygge, så eg sette heklemamma på saken, og etter litt svisj og svosj med heklenåla var hua ferdig.
Eg likar det enklast mogleg, ikkje noko samansying, så eg brukte Gro si oppskrift, der hua er strikka rundt. 14 gram grå Idena Bambino Ull og 27 gram Dale Baby Ull (garnprodusentane skulle hatt seg eit orddelingskurs, forresten).
Tanken var at nabojenta på 1 år skulle få hua. Sidan eg hadde litt tynnare garn enn i oppskrifta, strikka eg hua i størrelse 2 år og rekna med at den då vart passeleg til ein eittåring. Så feil kan ein ta. Eg strikkar visst laust, for hua er ganske gigantisk. Vel, vel. Det er sikkert greitt å ha ei hue på lager til ho vert 5 år også.
Par nummer 20 er bittesmå sokkar til nabojenta. Oppskrifta er frå Strikk til Nøstebarn, størrelse 1 år. Det gjekk med 26 gram av Viking Frøyagarn på pinne nummer 3. Ikkje store innhogget i garnlageret, med andre ord.
Tre par i eitt innlegg – latskapen lenge leve.
Blueberry waffle, pinne nummer 3 og pluss/minus to nøster Perfect på kvart par. Dei raude er størrelse 38, dei blå 40-41 og dei gule 38-39. Alle saman landar i julepakkehaugen som veks sakte, men sikkert.
Rom vart ikkje bygd på ein dag, og det gjeld visst for nokre av prosjekta mine også. Dette teppet starta eg på for åtte månadar sidan, hekla intenst i nokre veker, så vart det kjedeleg og teppet landa underst i haugen med garn og ufoar.
For ei stund sidan fekk eg plutselig så lyst til å hekla, så då grov eg fram teppe, garn og heklenål. No har eg faktisk komme så langt at eg ikkje har nok garn til meir enn ein omgang av kvar farge. Sidan eg har meir av dei innerste fargane enn blåfargane, starta eg like godt ytterst og jobbar meg innover att, frå blått til lilla.
Planen er å få det ferdig til jul, så besta mi kan få det og varma seg på, men tida vil vise om det vert i år eller til neste år.
Denne skatten av ein stol fann eg på Fretex på Voss. Då eg kom inn døra skreik han “KJØP MEG!”. Og som sagt, så gjort. Latterlege 125 kroner og herlegheiten var min. Utan å verken prøvesitja eller måla om han faktisk gjekk inni bilen min først.
Eg fekk han heldigvis inni bagasjerommet etter litt trykking og godsnakking. Sikta ut bakruta på resten av heimatturen treng me derimot ikkje prata høgt om. Det same med at han rett og slett er vond å sitja i.
Men kva gjer vel det når han er så herleg i seg sjølv? Ein finfin pyntestol. Det treng alle.
Det vert lenge mellom kvart blogginnlegg for tida, men det vert då produsert saker og ting likevel. Innimellom alle sokkane må eg ha andre prosjekt på pinnane, elles går eg fort lei. Siste innimellom-prosjekt som er ferdig er desse pulsvarmarane til bestemor mi.
Mønsteret fann eg i strikkeboka som følgde med Hendes Verden nummer 38. Skikkeleg genialt med vrangbord akkurat der handleddet er smalast, då held dei seg godt på plass uansett kva ein driv med.
Garnet er Hifa 2 frå Hillesvåg. Litt stivt og ujamt medan eg strikka, men etter vask og skol vart det mjukt og herleg. Det gjekk med 42 gram på pinne nummer 2 og 3.
Faktisk første gong eg har brukt pinne nummer 2. Noko så tynt! Eg sat med hjartet i halsen og angst for å knekka pinnane mine for kvar einaste maske eg strikka. Det tek nok litt tid før eg vert vant til å strikka med tannpirkarar, men desse vert det uansett fleire av under juletreet i år.
