Miks og triks

I år hadde eg store planar om å strikka eit skikkeleg fint blondesjal i bursdagsgåve til mamma. Eg fann oppskrift på eit som ikkje såg så altfor vanskeleg ut, men likevel var det litt meir elegant ein eit vanleg rillesjal, som ho har fått før.

Hovuddelen med 1 rett, 1 rett, 1 rett gjekk radig unna. På tredje omgang av holstrikkmønsteret oppdaga eg at eg hadde laga eit kast for mykje på første omgang, så mønsteret gjekk ikkje opp. Med fleire hundre masker på pinnane forsvann all piffen. Eg hatar å rekkja opp, så eg bestemte meg for å gjera det beste ut av situasjonen. Redninga vart ein enkel blondekant, av typen som er på det populære Camomillesjalet.

Endemaskane på kanten og på sjalet strikka eg saman, så eg slapp både avfelling og samansying. Eg hugsar ikkje heilt kvar eg fann oppskrifta, men eg trur eg googla strikket blondekant eller noko liknande.

Sjalet vart stort, så det varmar godt nedover ryggen. Etter blokking vart det ubeskriveleg lett og luftig, nesten som ei stor fjør. Garnet er Shetland soft, i fargen rips. Eg tykkjer ikkje fargen er så veldig ripsete av seg, meir vinraud/plommeraud/stikkelsbærraud. På bileta vart fargen altfor rosalilla, men raudt+kamera har eg dårleg erfaring med.

Bustehunden stilte opp som modell, men det var litt meir motvillig denne gongen.

1 million striper

Endå ein UFO er ferdig! Denne gongen er det ein stripehals som eg starta på i august i fjor. Eg blogga om starten her. Som så mange gonger før gjekk eg lei omtrent halvveges og la strikketøyet vekk.

Men i januar hadde eg altså opprydding i UFO-korgene og då fekk eg han endeleg ferdig. Snille mamma festa trådar og sydde saman, så no manglar han berre eit milobad. Til helga, kanskje.

Oppskrifta eg har brukt er A million stripes loop (Ravelry). Garnet er ein blanding av New Zealand lammeull frå 123knit og Shetland soft frå Malsen og mor. Eg plukka fram ulike blå- og gråtonar, sidan det var det eg hadde mest av. Eg veit ikkje kor mykje det gjekk med av kvar farge, men store garnsluket var det ikkje. Enkel tråd på pinne nummer 3. Resultatet er lett, luftig og veldig varmt.

Onkel sin søte hund stilte villig opp som modell.

Tidstjuv

Onkel sitt nye tilskot til familien har dei siste vekene ført til at strikketida mi har vorte betydeleg innskrumpa.

Sofakos er eigentleg ikkje lov, men det er jammen ikkje lett å sei nei til dette dyret.

Eit bad måtte verkeleg til. Vatnet var gråbruntbeige etterpå.

Tre av favorittaktivitetane er turgåing, …

… tv-sjåing og matlaging.

Og sidan dette eigentleg er ein strikkeblogg, så får eg vel leggja med bevis for at eg faktisk har strikka litt i det siste, eg har berre ikkje fått festa dei berømte trådane. Det er til og med haug på strikkekorga mi.

Beklagar dårleg kvalitet på bileta, men eg har endeleg hengt meg med på utviklinga og kjøpt meg smarttelefon med kamera og dropbox. Smart.

Og om berre nokon kan gi meg eit trådfestespark bak, så kjem det snart eit skikkeleg strikkeinnlegg også.