Heklehekta

Etter ein periode med intens strikking har eg vorte bittelitt lei av pinnane. Då fann eg ut at eg kunne ta fram det påbegynte teppet mitt og hekla vidare på det, men etter å laga ei rute var eg lei av det også. Dei same gamle fargane og vanskeleg garn å hekla med. Rutene får ulik størrelse uansett kor stramt eller laust eg heklar. Etter litt frustrert tenking, bestemte eg meg for å laga ei diger rute av alt det fargerike billiggarnet mitt. Som tenkt, så gjort. Etter å ha lagt garnet i system – frå lilla, raudt, oransje, gult, brunt, grønt, blått til grått, starta eg heklinga. Og no er eg hekta! Eg klarar nesten ikkje å leggja prosjektet frå meg. “Berre ein runde til, så eg får sjå korleis det vert med endå ein farge.” Høyres det kjent ut, eller? Eg håpar i alle fall at det held fram slik, for då skal det ikkje verta noko problem å få ferdig dette teppet!


Så langt har eg komme til no. Eg elskar fargane! Planen var å gi det vekk til jul, men no veit eg ikkje om eg klarar det. Det freistar mest å behalda det sjølv, så kanskje eg må hekla to?

For dei som er interesserte i fakta:
Garn: Safirgarn, Østlandsgarn og Rubin
Heklenål: 5
Mønster: standard bestemorsrute, to omgangar med kvar farge

Yndlingsgensar

For ein gongs skuld er det masse, masse snø i Bergen. Om dagen er det sol som varmar godt, men når den forsvinn vert det vinterkaldt igjen. Då er det godt å finna fram den nye yndlingsgensaren min. Den er strikka av besta mi, som hadde dei mest magiske pinnane av alle. Ho strikka gensaren til onkelen min, men no har eg overteke den. God, varm, mjuk og heilt perfekt!

Elles har eg bumpa over ein herleg blogg i dag, http://www.slagtenhelligko.dk/. Fine bilder, fine strikkaplagg og sist, men ikkje minst: ho har fått meg til å oppdaga ein ny garntype - cascade 220. Freista og forelska. Garnet er allereie oppspora på Ebay. Det einaste som held meg tilbake er garnslankekuren og vissheita om at det snart dumpar ned 400 gram med garn i postkassa mi. Eg har jo sjølvsagt planar for alt garnet mitt, problemet er berre at nytt garn dukkar opp og treng husly fortare enn eg rekk å strikka noko av det gamle.

Men eg får halda meg i skinnet. Snart er det heldigvis nysteikte kveitebollar, varm blåbærte og Livvaktene på NRK1. I morgon er det tidlig opp og ut på stoffjakt til nytt teppeprosjekt. Resultatet vert bloggifisert om ei stund. Først må eg heim til ho mor og låna symaskin.

Ha ei god helg alle saman!

Sokkefabrikk

Lenge sidan sist no, men i mellomtida har det vore storproduksjon av sokkar. Pinnane går varme og den eine sokken etter den andre vert ferdig, men likevel går det dårleg med slankekuren. Fire gram opp er status etter januar. Det kan forklarast med at no i desse finanskrisetider er eg redd for at dei små garnbutikkane i by'n skal gå konkurs. Difor må eg altså bidra på beste måte til å halda omsetnaden oppe.

Men nok slankesnakk. Over til FO'ar:

Her er PI-sokkane. Stripene er strikka etter desimalane i PI, altså 3.14159 26535 89793 23846 26433 83279 osv. Garnet som er brukt er lilla rubin og kvitt raggegarn. Desse skal ei venninne som alltid frys på føtene få.


Dette er dei to siste para med sokkar som skal til barneheimsborn. Kjekt restegarnsslankeprosjekt.

Så var det sokkane som mamma mi fekk til morsdagen. Under salet hjå Donna Design i fjor fekk eg med meg eit par nøster med Drops Alpaca. Eg har aldri hatt så mjukt og herleg garn før, så eg har ikkje heilt klart å bestemma meg for kva slags prosjekt som fortener så fantastisk garn. Men så ein dag eg sat og kjende på dette garnet, kom eg på at sidan mamma mi er så fantastisk, fortener ho jo fantastiske sokkar også. Dermed blei det sokkar i ein tråd alpakka og ein tråd Gjestal Sildre. Hælen er i dobbel tråd Sildre, så tåler den meir.

Grandtanta mi har snart bursdag, og sidan det er umogleg å finna ut kva ein skal gi gamle damer vert det sokkar i år. Ho har strikka sokkar til meg sidan eg var liten og no passar ho godt på meg i by'n, så då fortener ho ogå fantastiske sokkar. Strikka i ein tråd mørkegrøn alpakka og ein tråd lysegrøn Sildre.

Dette er det siste paret som er ferdig. Her har eg lært meg ein ny måte å strikka hæl på. Eg har lenge hatt angst for oppskrifter. Vanskelege ord og innvikla forklaringar har skremt livet av meg. Men det var jo ikkje vanskelig i det heile tatt! No er eg full av strikkesjølvtillit og klar til å ta fatt på dei vanskelegaste oppskriftene eg finn, til og med på engelsk.